MARISKA HEEFT DOOR EEN TRAUMA CONTINU DE ANGST OM EEN DIERBARE TE VERLIEZEN.

Auteur: Charlotte Bus

Mariska (58) kreeg op haar 33 ste de schrik van haar leven. Een week na de begrafenis van
haar opa, stond ze in het ziekenhuis waar haar vader (66) op onverklaarbare wijze zijn
laatste adem uit blies.

ONWERKELIJK

‘Mijn ouders waren op vakantie in Polen met de caravan en moesten terugkomen omdat
mijn opa (87) overleden was aan leverkanker. Vrijdag op de begrafenis werd mijn vader ziek
en dat was de laatste keer dat ik hem heb gesproken. Die zondag werd hij opgehaald door
de ambulance en zag hij nog zijn caravan met de ANWB thuiskomen. Mijn vader had
extreem hoge koorts maar de artsen wisten niet waardoor hij zo plotseling ziek was. Hij was
in coma gebracht en een paar dagen later werd besloten dat de stekker eruit getrokken zou
worden. Zijn organen konden door de onbekende oorzaak van de ziekte helaas niet worden
gedoneerd, wat wel zijn wens was. Waardoor ben ik hem toch zo snel kwijtgeraakt en
waarom konden de artsen niks vinden?’

ONBEANTWOORDE VRAAG

‘Het hele gezin was radeloos en wanhopig over de situatie. We vroegen nog om autopsie
maar dat bleek al snel geen zin te hebben omdat hij al aan veel verschillende medicatie had
gezeten. De enige oorzaak die wij konden bedenken was de legionellabacterie. Doordat hij
op vakantie was geweest in Polen kon het zijn dat hij daar de bacterie had opgelopen. De
waarheid zal ik nooit te weten komen, dat is moeilijk.’

VERWERKING

‘Wij laten nu kranen altijd even lopen als we op vakantie zijn geweest. Ik vind het moeilijkom het los te laten omdat ik op de dag van vandaag antwoorden wil. In het verleden heb ik
paniekaanvallen gehad. Ik was bang dat elk afscheid dat ik nam een definitief afscheid kon
zijn. Twee maanden na zijn overlijden was ook mijn oma aan haar einde gekomen. Hierdoor
heb ik geleerd om elk moment met een dierbare te beleven alsof het de laatste is. Op de
begrafenis van mijn opa heb ik niet alleen afscheid genomen van hem, maar ook van mijn
vader die op een onverklaarbare wijze is overleden.’

YOUBELONG2: JESSICA ZUIPT EN SEKST MET IEDEREEN OMDAT ZE BIJ EEN
STUDENTENVERENIGING ZIT.

Auteur: Charlotte Bus

Deze week: Jessica (23) is een Amsterdamse student die zit bij een studentenvereniging. Jessica moet zich altijd verdedigen omdat iedereen een ander beeld heeft over de verenigingen.

ONBEGREPEN

‘Er wordt altijd negatief over studentenverenigingen gepraat. Door vele mensen wordt er
gezegd dat we coma zuipende studenten zijn en met jan en alleman het bed in duiken.
Voordat ik aansloot bij een studentenvereniging had ik ook een ander beeld over de
studentenverenigingen. Toen ik lid werd bleek dit allemaal niet zo te zijn. Ik duik echt niet
elke week het bed in met een ander of zuip mijzelf helemaal klem.

Mijn vriendinnen snapten niet dat ik vrijwillig bij ‘zo een studentenvereniging’ lid ben
geworden. Ze vonden het maar raar en snapten niet dat ik verplichtingen had die ik na
moest komen. Ook zij hadden door onder andere de media een negatief beeld gekregen en
verweten dat mij. Laatst heb ik een diner gegeven met mijn vrienden van thuis en de
vereniging. Hierdoor zagen mijn vrienden thuis dat mijn vrienden van de vereniging anders
zijn dan ze dachten en oordelen ze niet meer zo erg.’

MEDIA

‘De media stort heel wat negativiteit over de verenigingen heen. RAMBAM heeft een
uitzending gemaakt over hoe het er bij ontgroeningen aan toe gaat. Ze laten situaties in een
heel andere context zien dan hoe het werkelijk is. Er was een fragment waarbij een studente
haar medicijnen moest inleveren en zogenaamd niet terugkreeg. Ze moest inderdaad de
medicijnen inleveren. RAMBAM laat echter niet zien dat de medicijnen commissie juist op
het gebruik van de medicijnen let omdat de studenten druk bezig zijn met de ontgroening.

Door zulke verhalen krijgt de maatschappij een negatief beeld. Ik zeg echt niet dat het er bij
de verenigingen niet heftig aan toe gaat maar dat er wel vaak een ander beeld wordt
geschetst dan hoe het in werkelijkheid is. De vereniging staat voor een groep mensen die
samen leuke dingen ondernemen. Ik denk niet dat het beeld over de studentenvereniging
snel gaat veranderen. Maar door mijn verhaal te delen staat er ook iets positiefs in de
media.’

WAT MOET IK NU: ‘IK HEB MOEITE MET ONTSPANNEN’

In sommige situaties weet je écht niet wat je moet doen. Daarom delen echte vrouwen in ‘Wat moet ik nu?’ hun dilemma. Ze vragen jou via ons om advies.

Deze week: Marjon (52). Zij heeft sinds ze werkt vaak moeite met ontspannen.

VEEL BEZIG 

“Ik ben graag veel bezig. Het is een beetje karakter, ik ben altijd een doener geweest. Maar het gebeurt vaak dat ik te veel bezig ben en moeite heb met ontspannen. Ik vind het lastig om mezelf af te remmen. Er zitten natuurlijk maar 24 uren in een dag en ik ben wel ambitieus, in de zin van als ik het doe wil ik het goed doen.”

SLAPEN

“Ik kan moeilijk dingen loslaten. Als ik iets niet afheb, dan heb ik daar last van. Dan zou ik bij wijs van spreken ‘s nachts op willen opstaan om het even te gaan doen. Als ik niet kan slapen… Ja dat is zo stom, want dan weet ik precies wat ik moet doen. Maar dan kan ik ineens gaan liggen piekeren over hele onbenullige dingen. ‘Max heeft morgen een toets en stel je voor dat zijn fiets opeens stuk is?!’ ”

OORSPRONG

“Ik ben op een gegeven moment naar de huisarts gegaan. Toen kwam er een psycholoog en toen dacht ik echt ‘nee sorry hier heb ik geen zin in. Hier heb ik geen tijd voor’. Ik denk dat het ook wel in de opvoeding zit. Ik had een hele strenge vader. Hij had altijd een hele duidelijke mening over dingen. Het is leuk om over dingen na te denken en discussiëren, maar het kan ook een beetje benauwend zijn. Ik was vroeger wel heel onzeker en verlegen. Dat zit er in feite misschien nog steeds wel in… Ik vraag me wel eens af voor wie ik het eigenlijk doe. Ik vind het wel heel erg… om een soort van misser te maken. Fouten maken mag, maar dat vind ik zelf moeilijk.”

ADVIES

“Hoe zorg ik ervoor dat ik meer in het moment kan leven? Want ik ben altijd maar vooruit aan het kijken. Maar gewoon ‘zijn’, accepteren zoals het is…hoe doe je dat nou beter?”

YOUBELONG2: “HET IS NIET ALLEEN SPORTEN. HET HELPT ME BIJ EEN DOEL HEBBEN IN HET LEVEN”

Auteur: Elin Andersen

Deze week: Anna Roessingh (19). Ze staat elke week, vier dagen in de sportschool gewicht te heffen. Maar deze manier van leven betekent voor haar meer dan uiterlijk en imago. 

PRIORITEITEN

“Sporten komt nu eigenlijk boven school. Ik zou eigenlijk moeten zeggen onder school… Maar mijn eerste prioriteit is nu gewoon sporten. Het is frustrerend als mensen denken dat ik het alleen doe voor mijn uiterlijk. De mensen die mij goed kennen weten wel wat mijn insteek is. Het gaat niet om dat ik aandacht wil en het is niet puur voor hoe ik eruitzie.”

INSTEEK

“Het gaat eigenlijk om zelfverbetering en mind-set. Als ik me lichamelijk sterker voel, voel ik me mentaal ook sterker. Het is niet alleen sporten. Het helpt me heel erg bij een doel hebben überhaupt in het leven. Klinkt heel raar, maar stel je wilt een persoonlijk record halen, dan moet je gewoon goed slapen, goed eten, niet drinken. Dus als je het serieus neemt dwingt het je ook om andere dingen ook goed aan te pakken.”

GEZONDHEID 

“Ik heb ook een tijd niet goed voor mezelf gezorgd, niet voor mijn lichaam, omdat ik mezelf niet mooi vond. Ik had gewoon eetproblemen… heb dus een tijdje heel weinig gegeten. Deze manier van sporten zorgt ervoor dat ik ook goed met eten en mijn lichaamsbeeld om kan gaan. Ik kan focussen op sterker worden, in plaats van dun zijn.

Mijn benen zijn nu dus best wel groot en ik begin het langzamerhand ook mooi te vinden. Dat ik denk van oké ze zijn sterk… Sport helpt me met positiever naar mezelf kijken. Je traint je mind-set, voor mij is dat wel heel waardevol. Het helpt me heel erg bij het goede patroon vasthouden. Soms heb ik nog wel moeite met dat ik groter word. Maar ik merk dat deze kant veel leuker is, je kan lol hebben, je kan goed eten, je kan sterker worden.”